-
1 chwytać
chwytać (-am) < chwycić> (-cę) v/t fassen, packen (za A an D); piłkę (auf)fangen; v/i (rozumieć) begreifen, erfassen; argument, reklama, pomysł (gut) ankommen;chwycił go gniew Zorn ergriff ihn, der Zorn packte ihn;mróz chwyta es friert;chwytać powietrze nach Luft schnappen;chwytać za pióro fig zur Feder greifen;chwytać się (G) sich festhalten (an D);chwytać się za (A) sich fassen (an D);chwytać się nadziei sich an die Hoffnung klammern;chwytać się za głowę fig sich an den Kopf greifen;chwytać się różnych sposobów zu verschiedenen Mitteln greifen
См. также в других словарях:
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
zatargać — dk I, zatargaćam, zatargaćasz, zatargaćają, zatargaćaj, zatargaćał, zatargaćany 1. pot. «gwałtownie pociągnąć, mocno szarpnąć czymś; targnąć, zatrząść» Chwycił go za ucho i zatargał. Wiatr zatargał gałęziami drzew. przen. Zatargał nim gniew. 2.… … Słownik języka polskiego